Μετά την πολυσυζητημένη ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΤΟΥ NASH, η Πηγή Δημητρακοπούλου επανέρχεται με ένα ακόμη έργο-πρόκληση: το LEBENSRAUM (ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ) του Θανάση Τριαρίδη, που ήδη αποτελεί έναν ασυνήθιστο φαινόμενο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, καθώς ξεκίνησε τις παραστάσεις του στο Βερολίνο (μεταφρασμένο στα γερμανικά – σε σκηνοθεσία της Έλ. Σωκράτους) και ταξίδεψε σε τρεις χώρες και εφτά πόλεις, δημιουργώντας κυριολεκτικά το αδιαχώρητο όπου κι αν παίχτηκε.

Πρόκειται για ένα έργο-πείραμα που καταργεί τα όρια ανάμεσα στους ηθοποιούς και το κοινό, στην αθωότητα και την ενοχή, στην κωμωδία και το θρίλερ, στην αλήθεια και το ψέμα. Το έργο έχει ως αφετηρία την ναζιστική επεκτατική θεωρία του Ζωτικού Χώρου (Lebensraum) και την μεταγράφει εφιαλτικά στο σήμερα.

«Συναυτουργούς» στο εγχείρημά της η Πηγή Δημητρακοπούλου έχει τους ηθοποιούς Πάνο Ζουρνατζίδη και το Λουτρακιώτη Σήφη Πολυζωίδη στους δύο ρόλους του Χειριστή και του Αποδέκτη του εφιαλτικού πειράματος.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΈΡΓΟ

Δύο άντρες συναντιούνται στη σκηνή ενός θεάτρου. Ο ένας είναι ο Χειριστής του Πειράματος, ο άλλος προσφέρεται να γίνει πειραματόζωο έναντι αμοιβής. Όλα μοιάζουν σχεδόν αστεία,  ώσπου κάποια στιγμή τα πράγματα “στραβώνουν” και το Πειραματόζωο έρχεται αντιμέτωπο με την ηθική του.  Πόση διαπραγμάτευση του είναι επιτρεπτή;  Και πόσο μπορούν να αντέξουν οι θεατές τη θεατρική σύμβαση και να παραμείνουν “θεατές”;